ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ

Ο Παυσανίας ο στρατηγός ήταν ο αρχηγός του συνασπισμένου ελληνικού στρατού στη μάχη των Πλαταιών, την οποία και κέρδισε. Ήταν ανιψιός του Λεωνίδα του Α΄ και γιος του Κλεόμβροτου. Γιος του ήταν ο μετέπειτα βασιλιάς της Σπάρτης, Πλειστοάναξ.

Όταν πέθανε ο βασιλιάς Λεωνίδας στη μάχη των Θερμοπυλών, άφησε τον ανήλικο γιο του Πλείσταρχο στην εξουσία. Έτσι χρέη αντιβασιλέα και επιτρόπου του θρόνου μέχρι να ενηλικιωθεί ο μικρός Πλείσταρχος, ανέλαβε ο ξάδελφός του Παυσανίας.

Μετά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, η συμμαχία των Πελοποννησίων, όρισε τον Παυσανία ως αρχηγό της. Ο ίδιος οδήγησε τον στρατό πέρα από τον Ισθμό της Κορίνθου, στις Πλαταιές το 479 π.Χ., για να δώσει την τελική μάχη με τους Πέρσες. Μαζί του ενώθηκαν και οι δυνάμεις των Ελλήνων από την Στερεά Ελλάδα, εξαιρουμένων των Θηβαίων οι οποίοι είχαν μηδίσει (συμπαραταχθεί με τους Πέρσες). Στις Πλαταιές απέδειξε πόσο μεγάλη ήταν η υπομονή του και πόσο συνετή η στρατηγική του. Νίκησε τους Πέρσες και τους ανάγκασε να τραπούν σε φυγή.

Μετά τη νίκη του στις Πλαταιές, οι Έφοροι της Σπάρτης του ανέθεσαν να ξεκινήσει με 5 τριήρεις από την Ερμιόνη και να οδηγήσει σε επανάσταση, εναντίον των Περσών, τις ελληνικές πόλεις στη Κύπρο και ύστερα στον Ελλήσποντο. Στον Ελλήσποντο κατέλαβε την πόλη Βυζάντιο και ελευθέρωσε ευγενείς Πέρσες, τους οποίους απέδωσε πίσω στον Ξέρξη, τον αυτοκράτορα της Περσίας. Στη συνέχεια ο Σπαρτιάτης στρατηγός άρχισε να αλληλογραφεί με τον Πέρση μονάρχη και να του υπόσχεται πως θα τον βοηθήσει να υποτάξει τους Έλληνες. Ο Παυσανίας άρχισε να υιοθετεί τον ανατολίτικο τρόπο ζωής και αυτό κίνησε τις υποψίες των Εφόρων, τις οποίες επιβεβαίωσαν οι μαρτυρίες ειλώτων ότι ο στρατηγός αλληλογραφεί με τον Ξέρξη.

Οι Έφοροι ανακάλεσαν τον Παυσανία από το Βυζάντιο, πίσω στη Σπάρτη. Εκεί δικάστηκε αλλά αθωώθηκε καθώς δεν υπήρχαν ισχυρές αποδείξεις εναντίον του. Οι συμπατριώτες του όμως δεν μπορούσαν να πεισθούν για την αθωότητά του και αποφάσισαν να τον εκτελέσουν. Ο στρατηγός βρήκε καταφύγιο στον ναό της Αθηνάς ως ικέτης. Σύμφωνα με τα ήθη των αρχαίων Ελλήνων, απαγορευόταν ο φόνος ικέτη. Έτσι οι Έφοροι έδωσαν διαταγή να χτιστεί η είσοδος και τα παράθυρα του ναού, μέχρι να λιμοκτονήσει ο Παυσανίας. Ως επακόλουθο ο ένδοξος στρατηγός πέθανε από ασιτία το 470 π.Χ.. Για τη γέννησή του οι πιο πιθανές ημερομηνίες σύμφωνα με τους μελετητές είναι το 515 π.Χ. ή το 510 π.Χ..

Πολλοί ερευνητές μέχρι σήμερα προσπαθούν να καταλάβουν τους λόγους μεταστροφής του Παυσανία, εάν όντως πρόδωσε τη Σπάρτη και μήδισε. Αρκετοί πιστεύουν ότι όλες οι κατηγορίες ενισχύθηκαν από τους πολιτικούς του αντιπάλους που δεν τους άρεσε η άνοδος του στην εξουσία και η δύναμη που απέκτησε.

Πηγήhttp://el.wikipedia.org/wiki/

Παύλος ο Αιγινήτης

Ο Παύλος ο Αιγινήτης για την Ιστορία της Ιατρικής αξιολογείται ως ένας από τους επιφανέστερους ιατρούς όλων των εποχών.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, γεννήθηκε στην Αίγινα το 625 μ.Χ. και μετανάστευσε σε άγνωστη ηλικία στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, το πιθανότερο για να σπουδάσει ιατρική. Πέθανε στη Ρώμη το 690 μ.Χ. Την εποχή εκείνη η Ιατρική Σχολή της Αλεξάνδρειας κατείχε την πλέον εξέχουσα θέση. Ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τη ζωή του από υστερότερες αναφορές, Αράβων κυρίως συγγραφέων. Και αυτό γιατί παρέμεινε στην Αλεξάνδρεια και μετά την κατάκτησή της από τους Άραβες το 642 μ.Χ. Δίδαξε στην εκεί Ιατρική Σχολή και έγινε διάσημος ανάμεσα στον Βυζαντινό, στον Αραβικό και σε όλον τον Ανατολικό κόσμο ως ο μέγιστος ιατρός της εποχής του. Εκτός από τη Γενική Ιατρική, ασχολήθηκε κυρίως με τη Χειρουργική και τη Μαιευτική-Γυναικολογία, διαπρέποντας ιδιαίτερα στους δύο αυτούς τομείς. Η φήμη του ως χειρουργού και μαιευτήρα υπήρξε τόσο εγάλη, ώστε να αποκληθεί από τους Άραβες «Al Qawabili» (Ο Μαιευτήρας)...

Το όνομά του παρέμεινε ανά τους αιώνες μέχρι και τις μέρες μας, χάρις στο συγγραφικό του έργο, που διασώζεται αποκατεστημένο ολόκληρο από τον μεγάλο Δανό φιλόλογο J.Z. Heiberg. Πρόκειται για μια εγκυκλοπαίδεια της ιατρικής επιστήμης της εποχής του, η οποία περιλαμβάνει όλη την έως τότε ιατρική γνώση, με βάση τον Ιπποκράτη και τον Γαληνό, και είναι γνωστό με διάφορα ονόματα, όπως: «Επιτομή», «Υπόμνημα», «Πραγματεία» ή, απλώς, «Τα επτά βιβλία του Παύλου του Αιγινήτου» κ.ά. ονομασίες. Έγραψε επίσης και ένα βιβλίο Παιδιατρικής......

Περισ.βλ.http://www.saronicmagazine.com

ΟΜΗΡΟΣ

Διαθέτουμε επτά βίους του Ομήρου που προέρχονται από την αρχαιότητα. Η καταγωγή του φαίνεται πως ήταν από την Ιωνία και θρυλείται ότι επτά πόλεις ερίζουν για την καταγωγή του, με επικρατέστερες τη Σμύρνη και τη Χίο. Ως γονείς του αναφέρονται ο Μαίων και η Κριθηίδα και λέγεται ότι το πραγματικό του όνομα ήταν Μελησιγένης, επειδή γεννήθηκε κοντά στον ποταμό Μέλητα της Σμύρνης και ότι πήρε αργότερα το όνομα «Όμηρος», είτε επειδή ήταν τυφλός, είτε επειδή ήταν όμηρος των Κολοφωνίων στον πόλεμο με τη Σμύρνη. Σύμφωνα με τους βίους του, περιόδευσε απαγγέλλοντας τα έργα του στις ελληνικές πόλεις, απέκτησε μεγάλη φήμη, αλλά σε ένα διαγωνισμό με τον Ησίοδο στη Χαλκίδα δεν πήρε βραβείο, επειδή προτιμήθηκε ο Ησίοδος ως ποιητής που εξυμνούσε την ειρήνη. Ως τόπος θανάτου του παραδίδεται η Ίος.

Εκτός από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, στην αρχαιότητα αποδόθηκαν στον Όμηρο και άλλα έπη του τρωικού κύκλου, αρκετοί θρησκευτικοί ύμνοι, η επική παρωδία Βατραχομυομαχία και μια κωμική διήγηση για έναν χαζό ήρωα, τον Μαργίτη. Στον Όμηρο αποδίδονται και δύο προφανώς ψευδεπίγραφα επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας (VII 153 και XIV 147).

Η σύγχρονη έρευνα, και ειδικότερα όσοι δέχονται ότι ο Όμηρος μπορεί να θεωρηθεί πραγματικό πρόσωπο, τοποθετεί τη ζωή του στον 8ο αι. π.Χ. και θεωρεί πιθανό ότι ήταν Ίωνας αοιδός, συνεχιστής μιας μακραίωνης παράδοσης προφορικών ηρωικών αφηγήσεων, που συνέθεσε την Ιλιάδα γύρω στο 750 π.Χ. και την Οδύσσεια (αν όντως συνέθεσε και τα δύο έργα) γύρω στα 710 π.Χ.^...

[ Η Ιλιάς αποτελείται από 15.693 στίχους και αναφέρεται στις τελευταίες πενήντα μία (51), αποφασιστικής σημασίας ημέρες του πολέμου της Τροίας, ο οποίος συνολικά διήρκεσε, σύμφωνα με το μύθο, 10 χρόνια. Η Οδύσσεια αποτελείται από περίπου 12.000 στίχους και περιγράφει τις επίσης δεκαετούς διάρκειας περιπλανήσεις του βασιλιά της Ιθάκης, Οδυσσέα, κατά τη μετάβαση από την Τροία που είχε αλωθεί, στην πατρίδα του.]........

Περισ.βλ.http://el.wikipedia.org